Ostrożnie z miarkowaniem kary umownej. Kara umowna ma stymulować do należytego i terminowego wykonania prac. W niedawno zakończonym sporze, w którym mój Klient - pozwany - podnosił, że wierzytelność powodów o zapłatę wygasła wskutek potrącenia z wierzytelnością o zapłatę kar umownych za zwłokę, Sąd Apelacyjny w Gdańsku podzielił podniesione przeze mnie w apelacji stanowisko o braku podstaw do zmiarkowania kary umownej i zmienił w tym zakresie wyrok na korzyść mojego Mocodawcy. W uzasadnieniu Sąd podniósł m.in., że instrument miarkowania musi być stosowany ostrożnie, przy możliwie szerokim poszanowaniu woli stron, zwłaszcza w obrocie profesjonalnym, gdzie można oczekiwać większej staranności i umiejętności oceny ryzyka związanego z zaakceptowaniem postanowień kontraktowych odnoszących się do kary umownej. Powściągliwe stosowanie prawa redukcji dyktuje również wykładnia funkcjonalna, skoro miarkowanie osłabia zarówno stymulacyjno – represyjny, jak i kompensacyjny skutek kary umownej. Kara umowna jest dodatkowym zastrzeżeniem umownym, wprowadzonym do umowy w ramach swobody kontraktowania, mającym na celu wzmocnienie skuteczności więzi powstałej między stronami w wyniku zawartej przez nie umowy i służy realnemu wykonaniu zobowiązań. Skłania ona tym samym stronę zobowiązaną, może nawet silniej niż jakiekolwiek inne środki, do ścisłego wypełnienia zobowiązania. Dłużnik godząc się na karę umowną, bierze na siebie tym samym gwarancję wykonania zobowiązania (V AGa 68/22).